In de donkere dagen van het jaar steken we ze regelmatig aan, alhoewel waxinelichtjes het hele jaar hun dienst bewijzen. Onder meer onder de theepot. Waar komt dat functionele lichtje eigenlijk vandaan?
De reden dat waxinelichtjes vaak theelichtjes worden genoemd, moge duidelijk zijn. Ze werden in een kleine rechaud geplaatst als ‘theelichtje’. Dat doen veel mensen nog altijd. Tegenwoordig gebruiken we de waxinelichtjes ook als sfeerverlichting. Ze zijn overal in grote zakken te koop en je stopt ze zo in je handtas. Zo’n volle zak met lichtjes kost slechts een paar euro.
Gemaakt om lang te branden
De definitie van een waxinelichtje is een ‘kleine kaars, vaak met een diameter van iets minder dan vier centimeter met een brandtijd van ongeveer vier tot acht uur’. Niet gemaakt om veel licht te geven, maar vooral om lang te branden.
Een waxinelichtje is geen gewone kaars omdat zo’n lichtje al snel, als deze maar warm genoeg is, vloeibaar wordt. Daarom zit de lont vast in een metalen voetje. Voorheen werden ze alleen in glazen kuipjes aangeboden, maar tegenwoordig veel in een aluminium bakje. Koop je een ecologisch exemplaar dan is het aluminium bakje uit den boze.
Lichtjes van paraffine of jakboter gemaakt
Oorspronkelijk werden de waxinelichtjes gemaakt van paraffine. Tegenwoordig is er veel andere stof aan toegevoegd om het smelten langer te laten duren. Wist je dat de Tibetanen de lichtjes van jakboter maken? Daar heten ze dan ook boterkaarsjes.
Wij kennen het lichtje sinds 1898, toen Ericus Gerhardus Verkade deze op de markt bracht. Hij kocht het patent van zijn schoonzoon Morris Fowler, een Engelsman. Het land waar veel mooie producten vandaan komen zoals Ted Baker tassen.
Van Verkade naar Bolsius
Deze lichtjes werden gemaakt van paraffinewas en verkochten eigenlijk helemaal niet zo goed. Toch ging hij door met produceren ervan. Pas in 1991 werd de waxinefabriek (waxine was een merknaam van Verkade) door Verkade verkocht. De Bolsius Groep is tegenwoordig de eigenaar.
Bolsius begon ooit, in 1870, als wasblekerij. Pas in 1920 ging het bedrijf over op het maken van kerkkaarsen. Dat deed het bedrijf zo goed dat ze zelfs het predicaat pauselijk hofleverancier ontving. Met een kleine tussenpauze in de oorlog, werd de Bolsius kaars alsmaar populairder en kwamen er de sierkaarsen.
In 1959 creëerde Lambertus Bolsius thee- en devotielichten, ofwel het waxinelichtje. Zo staat er op de site van Bolsius te lezen. Ai, wie is nu de werkelijke uitvinder van het waxinelichtje? Onder de naam Alpengloei en Theresia devotielichten werden ze aangeboden.
Er blijken duidelijk twee uitvinders te zijn en uiteindelijk koopt de Bolsius Group bv in het eerdergenoemde jaar alle waxine-activiteiten van Verkade.
Het waxinelichtje of theelichtje is niet meer weg te denken uit onze huizen. Onder de theepot, in een geurbrandertje of als sfeerlichtjes in glazen potjes, we kopen ze massaal in en nemen ze gemakkelijk met andere boodschappen in onze Superdry rugzak mee naar huis. Ze zijn immers in alle mogelijke supermarkten en winkels voor huishoudelijke spullen te koop.
1
0
