Dat ik in Sydney woon weet je ondertussen wel. Nu moet ik toegeven dat de naam ‘Sydney’ nogal een ruim begrip is. In Nederland kan je vaak in 20 minuten van stad (of dorp) naar stad rijden. Hier zijn er meerdere snelwegen kriskras door de stad en duurt het ruim een uur om van de ene kant van Sydney naar de andere kant te rijden. In Nederland was ik vanuit Den Haag ondertussen al in Amsterdam aangekomen! Wij wonen in “The Hills District’ een buitenwijk van Sydney, ruim 45 minuten van het centrum vandaan, eigenlijk vind ik dus dat je dit geen Sydney meer kan noemen…
Ons kavel is een onderdeel van een oude boerderij die opgedeeld is in kleine stukjes. Vanaf het moment dat we de aanbetaling deden duurde het nog bijna een jaar voordat we konden beginnen met bouwen! Ons geduld werd dus behoorlijk op de proef gesteld, maar we hebben de tijd goed gebruikt. De dag nadat we toestemming kregen om te bouwen werd het beton gestort!
De bouw van het huis van dag 1 tot en met de dag dat we de sleutel kregen duurde uiteindelijk tien maanden. Dit was vier maanden langer dan verwacht, wat voornamelijk te maken had met veel regen en het tekort aan goede metselaars.
We hebben het huis gebouwd met een klein lokaal bouwbedrijf. Daardoor hadden we de gehele periode toegang tot het huis. Bij de meeste bedrijven kan je er pas in als het klaar is, dus dit was voor ons heel bijzonder en leuk. Ik ben elke week zeker twee a drie keer gaan kijken.
Soms leverden deze bezoekjes behoorlijk wat stress op. In eerste instantie dacht ik bijvoorbeeld dat de woonkamer veel te klein werd en dat er niet eens een bank in zou passen. De keuken leek mij ook een grote vergissing. Toen de gipsplaten werden geplaatst werd mijn onzekerheid weer weggenomen. Ik had nooit gedacht dat muren zouden zorgen dat een ruimte groter lijkt, maar dat was zeker het geval!
Toen de grijze kozijnen werden geplaatst en de vloer werd gelegd begon het echt op een huis te lijken. Het contrast tussen het hout, de witte vloeren en donkere kozijnen vond (en vind) ik prachtig!
Iedere week kregen we wel een telefoontje van de aannemer, er moesten enorm veel beslissingen gemaakt worden, en om een of andere reden vaak op het laatste moment. Zo hadden we twee dagen om de kleur verf voor de muren te kiezen. Een dag voor de garage deur en moest ik ter plekke de voegkleur voor de tegels kiezen. Het was zo leuk, maar ook zo eng! Koos ik het juiste? Is dit over een jaar nog mooi? En over vijf en tien jaar?
De kranen, de keukenkastjes, het bad… Ik denk dat wel tien keer mijn mening veranderd heb. Uren en uren bracht ik door op interieurblogs, Houzz en Intagram. Mijn man vond alles mooi, dus dat hielp me niets. Totdat ik een workshop deed en het me duidelijk werd dat je heel veel dingen mooi kan vinden, maar dat je het beste 1 stijl kan kiezen voor jouw huis. Past het bij jou, de omgeving en het huis? Dit hielp me enorm, en alle industriele en klassiekere items vielen meteen af! Mijn ouders hebben me altijd dezelfde boodschap meegegeven: “Ja, het is mooi – maar -past het bij de rest”.
Ik kan nu volmondig ‘ja’ zeggen. Ons huis is een prachtig geheel, alles past bij elkaar. Het voelt warm en uitnodigend. Het is kalm en warm tegelijk. Het voelt als thuis. Voor de eerste keer is ‘home’ in Sydney en niet mijn ouderlijke huis in Nederland. I am home!
0
0
